مافیا ۱ برای من یادآور بهترین و شیرین‌ترین خاطرات کودکی است، زمانی که نمی‌دانستم قرار است روزی در موردشان بنویسم اما مطمئن بودم که سرگرمی شماره یکم را پیدا کردم چرا که نمی‌توانستم به چیز دیگری فکر کنم. خود مافیا ۱ هم یکی از آن بازی‌های تاثیرگذار و محبوبم بود که آرزو می‌کردم کسی در دبستان پیدا می‌شد تا در موردش با او هم صحبت شوم. راستش را بخواهید دلایل خاص دیگری هم وجود داشت که نسل من و قبل‌تر عاشق بازی شویم، مهم‌ترینش دوبله بی‌نظیر شرکت دارینوس بود.
مافیا ۱ ویژگی‌های انقلابی و تحسین‌برانگیز بی‌شماری داشت اما برجسته‌ترین آن‌ها را باید پای داستان مافیایی تمام عیارش نوشت که اگر به خاطر دوبله خوب تیم دارینوس نبود، حداقل من در آن سن نمی‌توانستم چیزی از داستان بفهمم. اما همان ویژگی‌های اصلی بازی باعث شد تا مافیا ۱ در مقیاس جهانی هم حسابی خوش بدرخشد و نمره‌های قابل توجهی از منتقدان در زمان خودش دریافت کند.
شاید برخی بگویند به خاطر تاثیر نوستالژی و بازی ذهن است اما به نظرم مافیا ۲ هر چقدر هم که خوب بود، نتوانست به استاندارد‌های نسخه اول برسد و کسی این حرف را می‌زند که سال‌ها انتظار عرضه نسخه دوم را کشیده و با دیدن تصویری تایید نشده از بازی در یک مجله ماشین حسابی هایپ شده بود. در مورد Mafia 3 هم بهتر است صحبتی نکنیم، چون به نظر میرسد نه طرفداران قدیمی مجموعه و نه گیمرهای جدید هیچ کدام رضایتی از آن ندارند و استقبال منتقدین هم بازخورد مشابهی را نشان می‌دهد.
این همان مجله‌ای است که می‌گفتم. بخشی از توضیح عکس: «طبق اعلام 2K، کیفیت مافیا ۲ به قدری بالاست که مشابه آن را فقط می‌توان در فیلم‌های هالیوودی مشاهده کرد!» – مجله نسل برتر دی ماه ۸۶
خوشبختانه 2K سه‌گانه مافیا را دوباره بازسازی و ریمستر کرده و فردا هم می‌خواهد اطلاعات تکمیلی را در مورد هر سه نسخه اعلام کند. هر چند که همین حالا از صفحه حذف شده بازی در استور مایکروسافت می‌دانیم که ظاهرا نسخه دوم و سوم قرار است ریمستر شوند و گویا نسخه دوم همین فردا هم عرضه می‌شود. اما همانطور که انتظار می‌رود، تغییرات نسخه اول بسیار وسیع‌تر و در حد ریمیک است و شایعات از انتشار بازی در اوایل شهریور ماه خبر می‌دهند. فرصتی بی‌نظیر برای هر گیمر امروزی که شانس تجربه نسخه اول را از دست داده است اما چه عواملی مافیا ۱ را به بهترین و متفاوت‌ترین نسخه سری تبدیل می‌کند؟
داستان هیجان‌انگیز و به یاد ماندنی
داستان مافیا ۲ یا حتی بدتر از آن، نسخه سوم که نسبتا به تازگی منتشر شده را تا چه حد به یاد می‌آورید؟ اما اگر نسخه اول را تجربه کرده باشید، بعید می‌دانم کمتر شخصیت یا اتفاقی از ذهنتان محو شده باشد. از آن مسابقه ماشین‌سواری لعنتی که برای خودش دارک سولزی بود تا سکانس شروع به یاد ماندنی بازی و پایان تاثیرگذارش. اگر همین حالا به تجربه دوباره بازی بنشینید یا ویدیوهای آن را در یوتیوب دنبال کنید، احتمالا صداگذاری بی‌روح و کاملا یکنواخت کاراکترها در ذوقتان می‌زند اما شاکله کلی داستان و روایتش به همان بی‌نقصی و عالی گذشته است.
مورد مهمی که به نظرم نسخه دوم و سوم هیچ وقت نتوانستند در پیاده‌سازی دوباره آن موفق شوند. مافیا ۱ با تمامی محدودیت‌های آن دوران (سال ۲۰۰۲!) به بهترین شکل ممکن داستان راننده تاکسی ساده‌ای را تعریف می‌کند که به خاطر آرزوهای دست نیافتنی خودش و البته کمی بدشانسی پایش به دنیای مافیا باز می‌شود و در نهایت تمام تلاشش را برای رستگاری می‌کند. به نظر میرسد سازندگان بازی تلاش کردند تا با Mafia 2 همین کمان شخصیتی و روایت را تکرار کنند با این تفاوت که نتوانستند به سطح ظرافت نسخه اول برسند.
بیشتر بخوانید:
- ریمستر سه‌گانه Mafia رسما معرفی شد [به‌روزرسانی: اسکرین‌شات‌های رسمی بازی اضافه شد]
- سیستم مورد نیاز GTA V برای اجرا روی پی سی + ویدیوی آموزش دریافت رایگان بازی از اپیک استور
خودروهای بازی چون واقعیت بر اثر تصادف آسیب‌های فنی هم می‌دیدند، مثل خراب شدن جعبه دنده.
گیم‌پلی متنوع
مافیا ۱ به عنوان بازی‌ای که ۱۸ سال پیش منتشر شده، به جرات گیم‌پلی و مراحل بسیار متنوع‌تری از دنباله‌‌هایش دارد. نسخه سوم که از این منظر در مقایسه با Mafia 2 مثل یک شوخی زشت می‌ماند اما تا جایی که خاطرات من یاری می‌دهد، نسخه اول در این زمینه بهترین بود. اولین مرحله بازی بعد از افتتاحیه هیجان‌انگیز آن را در نظر بگیرید: مسافرکشی. آن هم نه یک ماموریت ساده از نقطه «الف» تا «ب» رفتن چرا که نه تنها خبری از سیستم راهیابی نیست که مسیر را به شما نشان دهد بلکه حتی یکی از مسافران از شما می‌خواهد که از مسیر مشخصی بروید.
از مرحله به یاد ماندنی مسابقه اتومبیلرانی که به پایان رساندنش اعصابی پولادین می‌خواهد، بگذریم؛ این تنوع در مراحل نسبتا اکشن بازی هم رعایت می‌شود. شما به عنوان یک سرباز خانواده مافیایی معمولا وظایف ثابت و مشخصی دارید اما بازی اجازه نمی‌دهد حتی همان وظایف هم تکراری شوند. نتیجه‌اش این می‌شود که در یک مرحله با چوب بیسبال به جان خودروهای یک فرد بیچاره می‌افتید تا درس مهمی را به او یادآوری کنید و چندین مرحله بعد می‌بینید که مجبور هستید جعبه‌های سیگار را جا به جا کنید. اما اگر فکر می‌کنید این پایان ماجراست، سخت در اشتباه هستید.
بعد از اتمام بخش داستانی بازی با حالت جدیدی به نام Freeride Extreme آشنا می‌شوید که در ازای انجام دادن برخی از عجیب‌ترین ماموریت‌های فرعی تاریخ ویدیو گیم، خودروهای مخفی و جدیدی را برایتان باز می‌کند. هنوز هم به یاد دارم که یکی از این ماموریت‌های خودرو تاکسی جدیدی از آینده را باز می‌کرد که خودروهای روتین و قدیمی شهر به گرد پایش هم نمی‌رسیدند. یا ماموریت غیر ممکن دیگری که از شما می‌خواست خودرویی را به نقطه‌ای مشخص برسانید با این تفاوت که شخص ماموریت دهنده یادش می‌رفت به شما بگوید یک کشتی هوایی بالای پل رو به رو شما شناور است و از آن بالا بمب رها می‌کند.
نسخه ریمیک بازی بی‌نهایت زیبا به نظر میرسد.
فیزیک و جزییات بهتر؟!
البته با در نظر گرفتن زمانی که منتشر شدند (نه مافیا ۳ تو با فاصله زمانی ۱۴ سال باز هم بدتری). یکی از ویژگی‌های انقلابی و جالب مافیا ۱ که عدم حضورش در نسخه‌های بعدی به شخصه برای من به شدت ناامید کننده بود، فیزیک ریل‌تایم دفرمه شدن خودروها و آسیب دیدنشان است. بر خلاف مافیا ۲ که سیستم فیزیک و دمیج خودروها بیشتر به صورت اسکریپت شده طراحی شده، خودروهای قدیمی مافیا ۱ آماده بودند تا با توجه به زاویه و شدت ضربه شما خورد و خاکشیر شوند. باور نمی‌کنید؟ بازی را دوباره نصب کنید و با یک چوب بیسبال دوباره به جان خودروها بیافتید یا یک دقیقه پایانی این ویدیو را تماشا کنید.
اگر بخواهیم مافیا ۳ را از معادله خارج کنیم که به عنوان یک بازی نسل هشتمی در این زمینه مایه آبروریزی است (می‌پرسید چرا؟ این ویدیو را ببینید)، باید اعتراف کرد که نسخه دوم هم توجه بسیار بالایی به جزییات دارد اما حداقل این سطح از توجه مثل نسخه اول بی‌سابقه نیست. اشتباه نکنید، مافیا ۱ مثل هر بازی نسل ششمی دیگری فیزیک و جزییات ریز بازی‌های امروزی را ندارد چون در آن زمان نه امکانش بود و نه گیمری انتظارش را داشت که با شلیک کردن به مبل، به جای جرقه زدن ببیند که تکه‌های پر و چرم به آسمان پرتاب می‌شوند. اما از آن طرف حتی همین الان هم شگفت‌زده می‌شویم وقتی می‌بینیم در یک بازی پوکه‌های تفنگ و خشاب‌ها روی زمین باقی می‌مانند و در آن واحد غیب نمی‌شوند و مافیا ۱ بیش از یک دهه گذشته چنین سطحی از توجه به جزییات را به ما نشان داده بود.
حفظ هویت مستقل
باورش شاید سخت باشد ولی ۱۸ سال پیش آن پوکه‌های روی زمین ناگهان غیب نمی‌شدند.
به خاطر محبوبیت دست نیافتنی سری GTA و سلطنت بی چون و چرای این فرانچایز در سبک بازی‌های سندباکس و جهان‌باز، بیشتر استودیوهای بازی‌سازی دیگر به اشتباه فکر می‌کنند راز موفقیتشان در الگو گرفتن و پیاده‌سازی مکانیزم‌های مشابه این سری است با این تفاوت که هیچ کدامشان نه حاضر هستند و نه امکاناتش را دارند که چون راکستار چنین بازی عظیم و جاه‌طلبانه‌ای بسازند. مافیا ۱ و ۲ هر دو به خوبی از این واقعیت خبر داشتند، آن هم سال‌ها قبل‌تر از موفقیت تاریخی GTA V. با وجود عرضه GTA Vice City در همان سال و نسخه سوم در سال پیش از آن، مافیا ۱ به هیچ وجه تلاش نکرد در هیچ زمینه‌ای از این سری الگوبرداری مستقیمی بکند.
به هر حال اگر قرار باشد بازی‌هایی چون مافیا تبدیل به کلون‌های ضعیفی از GTA شوند، چرا برای عرضه نسخه بعدی و کامل خود جی تی ای منتظر نمانیم؟ نسخه اول در بهترین شکل ممکن و نسخه دوم هم تا حد بسیار زیادی تجربه‌ای ناب از دنیای مافیا در دهه‌های مختلف به مخاطبنشان هدیه می‌دهند که مشابش را نمی‌توان در سری دیگری (به جز Godfather البته) پیدا کرد.
نظر شما چیست؟ به نظرتان کدام یکی از نسخه‌های سری مافیا از بقیه بهتر بود؟ از بین نسخه‌های بازسازی شده و ریمیک این مجموعه بیشتر از همه برای کدام هیجان‌‌زده هستید؟ حتما دیدگاه‌های خودتان را در بخش نظرات با ما هم به اشتراک بگذارید.